[I'm Sorry] ขอโทษครับ กลับมาได้ไหม?

“ไม่ได้หวังให้พี่กลับมาหาผมหรอกครับ”

“.....”

“แค่นี้ก็โดนเกลียดจะแย่อยู่แล้ว”

“รู้ไว้ก็ดี เพราะว่าตอนนี้ผมเกลียดคุณเข้ากระดูกดำแล้วละครับ”

สิ้นเสียง ทุกคนบริเวณโดยรอบก็หันมามองกันหมด ผมยกกาแฟที่ซื้อมาเมื่อครู่สาดใส่หน้าของมาร์คอย่างจังจนทำให้เสื้อนักศึกษาสีขาวนั้นเปื้อนไปด้วยคราบกาแฟอย่างง่ายดาย เจ้าตัวนั้นไม่ได้ต่อว่าอะไรผมสักนิด กลับกัน เขายังคงส่งรอยยิ้มอบอุ่นบางๆให้เหมือนแต่ก่อน นั่นยิ่งทำให้หัวใจผมตอนนี้มันสั่นระรัวและปวดหนึบไปหมด ผมรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นพร้อมกับน้ำตาหยดแรกที่ไหลออกมาจากดวงตาด้วยความเจ็บปวด

ให้ตายเถอะ เขาทำมึงเจ็บขนาดนี้แล้วยังจะไปเต้นแรงให้เขาอีกเนาะไอหัวใจไม่รักดี

มาร์ค ธานินทร์ โชติกุล

"มีอีกหลายเรื่องที่พี่ยังไม่รู้นะครับ"

ติณท์  สุรชา แสนเกษม

"แค่นี้ผมยังเจ็บไม่พออีกหรอครับคุณ?"